บทที่ 17 ตอนที่ 17

ทั้งๆ ที่เตรียมใจเอาไว้แล้วตั้งแต่ตอนที่นอนให้แม่สาวใช้พวกนั้นขัดตัว แต่พอต้องมายืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของคอร์เนลจริงๆ ยาหยีก็อดตัวสั่นไม่ได้ มือบางเย็นเฉียบพอๆ กับใบหน้าที่ขาวซีดไร้สีเลือดนั่นแหละ

“นายน้อยคะ”

แม่บ้านคนเดิมเคาะเรียกผู้ชายคนนั้นเพียงแค่ครั้งเดียว เสียงห้วนกระด้างจัดจากเจ้าของห้องก็...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ